POLISH REPORT



XXXII Swieto Sportowe , czyli

TRIUMF SPORTU SWIATOWEGO

	... bo przeciez takim byla i jest pilka nozna. Tegoroczny pucharowy
 turniej o medale XXXII Swieta Sportowego zdolal zainteresowac rekordowa 
liczbe partycypujacych zespolów - az 7 (!).  Zmusilo to szefa organizacyjnego 
rozgrywek pilkarskich (p. Tadeusza Krysinskiego) do prawdziwej ekwilibrystyki 
z potencjalem czasowym by final mógl byc rozegrany jeszcze w  . . . godzinach 
otwarcia baru, a nie pod gwiezdzistym niebem Albionu. Wywiazal sie on z tego 
egzaminu  na piatke z plusem - ten plus zas nalezy sie za zmieszczenie w 
programie rozgrywek historycznego meczu juniorów Polski "A" z Polska "B".  
Po raz pierwszy bowiem w 50-letniej historii polonijnego pilkarstwa stanu 
Wiktoria na boisku zmierzyly sie dwa autentycznie polskie (tj zlozone w 100% 
z Polaków) zespoly pilkarskie juniorów. I choc byl to mecz o przyslowiowa 
pietruszke, albo jak kto woli pokazowy, to wydaje sie, ze takiego 
zaangazowania, ambicji i woli walki dawno juz nie ogladalismy na (doskonale 
przygotowanej) murawie boiska  przy Centralnym Polskim Osrodku 
Rekreacyjno-Sportowym w Albion ! (W tym miejscu drobna refleksja : warto by 
chyba nadac naszemu osrodkowi imie jakiegos przyzwoitego patrona ; na dzien 
dzisiejszy najlepiej pasowalby chyba Adam Malysz , ale gdzie postawimy ta 
srednia skocznie?). Mecz zakonczyl sie zwyciestwem Polski A 1 : 0. Duze 
brawa !!!  Na szczególna jednak uwage zasluguje sam fakt samoistnego niemal 
powstania tych druzyn. Chlopcy zaczeli trenowac pod okiem najpierw Zbigniewa 
Gorzkowskiego,  Kazimierza Miekusa i Marka Szpakolskiego wiosna ubieglego 
roku, po okolo dwu miesiacach doczekali sie pierwszego sponsora (Klub 
"Rodzina" zakupil 15 kompletów pieknych strojów z orlami na piersiach), w 
styczniu nowy zarzad osrodka w Albion (prezesem ponownie wybrano 
p. Mieczyslawa Zurka) przyznal  juniorom kwote $750.00 (wystarczy na drugi 
komplet strojów), w pierwszym tygodniu lutego 2001 nowy  (tez!) zarzad 
KS "Polonia" podjal decyzje o oficjalnym zarejestrowaniu 2. druzyn (do lat 
11. oraz do lat 15.), do pracy z mlodzieza dolaczyli byli zawodnicy klubu : 
Roman Mastek i Tadeusz Gruszka, utworzyly sie pierwsze (lecz jakze istotne 
i niezbedne) struktury zaplecza rodzicielskiego . . .  wydaje sie, ze to nie 
ma prawa zginac. A jednak . . . Obecnie trwa nabór chetnych  oraz pilne 
poszukiwanie sponsorów. A sponsorem moze przeciez byc kazdy z nas. Jedna z 
najprosztszych form sposorowania klubu jest po prostu zaplacenie skladki 
czlonkowskiej (i tym samym stanie sie jego pelnoprawnym czlonkiem). 
Serdecznie do tego zachecamy ! Nie pozwólmy aby taka piekna inicjatywa 
zniszczona  zostala przez tak banalny powód jak pieniadze.

	Losowanie  turnieju ( raz jeszcze podkreslam, ze pucharowego tzn 
w tej najbezwzgledniejszej formie - przegrywajacy odpada) ze wzgledów 
oczywistych faworyzowalo gospodarzy  tj pilkarzy "Polonii", która czekala 
w pólfinalach na zwyciezców dwóch cwiercfinalów. I choc "ustalonym 
zyczeniem" byl final pomiedzy Wisla i Polonia  (o moralny prymat 
metropolii Melbourne) - koncowe rozwiazanie udowodnilo raz jeszcze, ze 
zycie tez ma cos do powiedzenia.

	Jako pierwsi na swietnie przygotowana plyte boiska wybiegly 
druzyny Syreny z Geelong oraz Wisly Dandenong. Pogoda wrecz wymarzona 
(czego nie bedzie juz mozna powiedziec w miare uplywu czasu, final 
rozegrany zostal w paskudnym skwarze). Do tych fantastycznych warunków 
dostosowali sie rowniez pilkarze. Mecz stal na dobrym poziomie, gra 
byla szybka i w sumie bardzo wyrównana.  "Wisla" objela prowadzenie 
w pierwszej polowie po bardzo przytomnym strzale Miroslawa Stycznia, 
który wykorzystal moment zagubienia sie obronców Syreny  (sadze, ze 
byla to niezbyt fortunnie zalozona pulapka na spalonego). W drugiej 
odslonie "Syrena" wyraznie przycisla ale jedynym efektem tej przewagi 
byly kolorowe kartki za dyskusje z sedzia. Co gorsza, na 8 minut przed
 koncem sedzia usunal napastnika Syreny i wszystko wskazywalo na to, 
ze w pilfinale wystapia nasi przyjaciele z Dandenong. Tymczasem dala 
o sobie znac stara prawda pilkarska i w ostatniej minucie ze strzalu 
Charlie'go Fitzpatricka goscie z Geelong doprowadzili do serii rzutów 
karnych.

Koncowy rezultat : Wisla - Syrena 1 : 1 (1 :0) , rzuty karne  4 : 2 
dla Syreny.

	Mecz drugi to oczekiwana z duzym zaciekawieniem druzyna "Polonii" 
a Adelaide walczaca o dalszy awans z malo znanym polonijnym zespolem 
pilkarskim z St. Kildy. Juz od pierwszych minut meczu wiadomo bylo, ze 
róznica poziomów jest zbyt widoczna i tylko kwestia czasu stalo sie tego 
udokumentowanie w postaci bramek. Nieslychanie ambitnie walczaca druzyna 
z St.Kildy  przez pierwszy kwadrans meczu byla bez watpienia równorzednym 
partnerem dla poludniowoaustralijczyków. Nawet bramka zdobyta w 16' przez 
Janusza Strzelbickiego nie podciela skrzydel melbournenczykom i kto wie 
jaki bylby koncowy wynik meczu gdyby dopisalo nieco wiecej szczescia. 
Koncówka meczu to juz tylko Adelaide. Przewaga wyszkolenia potwierdzona 
dwoma golami : Piotra Urbaniaka i powtórnie Janusza Strzelbickiego konczy 
ten ciekawy mecz wynikiem 3:0.  "Polonia" Adelaide - St. Kilda  3 : 0 (1:0).
	Mecze pólfinalowe rozgrywane byly równolegle na sasiadujacych 
boiskach. Na plycie glównej "Polonia" A (Albion) walczyla , mozna rzec 
tradycyjnie juz, z pilkarzami  "Syreny" z Geelong, a tuz "za sciana" , 
po krótkim odpoczynku, polonisci z Adelaide  mieli za przeciwników 
rezerwistów z Albion wystepujacych po mianem "Polonia" B.	
"Polonia" A wystapila bodaj w swoim najsilniejszym, choc po trosze i 
eksperymentalnym, skladzie. W druzynie seniorów dwie nowe twarze : z 
nr 5 Marek Szczepanski (z Brisbane) oraz z nr 15 Michael Calandrella 
- znany starszym kibicom "syn marnotrawny", który wrócil do Albion po 
paru sezonach "u obcych" . Obydwaj zostawili po sobie korzystne wrazenie, 
szczególnie zas M.Calandrella, który otworzyl konto bramkowe naszego 
zespolu. Pilkarze z Albion wystartowali wysmieniecie. Od pierwszych minut 
zdobyli bardzo wyrazna przewage i zanim "Syrena"  polapala sie kogo 
pilnowac bylo 2 : 0 (drugiego gola strzelil Roch Wodzien-Voller po 
niezwykle pewnej egzekucji rzutu karnego). Od tej chwili sedzia glówny 
spotkania jakby przestal "nas" lubic. Kilka watpliwych decyzji spowodowalo, 
ze temperamenty niektórych pilkarzy wziely góre nad zdrowym rozsadkiem i 
od 19' meczu gralismy w dziesiatke. Cale szczescie, ze na przerwie 
chlopaki usluchali "dobrego slowa" trenera Leszka Dzielakowskiego i znowu 
moglismy byc swiadkami dobrej pilki noznej. Dazaca do wyrównania "Syrena" 
wyraznie podkrecila tempo zas grajaca u siebie "Polonia" starajaca pokazac 
sie kibicom przed swoim II-ligowym sezonem spowodowalo, ze druga polowa 
stala na bardzo wysokim poziomie. Akcje zmieniajace sie w blyskawicznym 
tempie, czesto zakonczone strzalami na bramke na pewno usatysfakcjonowaly 
licznie zebranych sympatyków pilki noznej.  Juz w 6' , po silnym strzale 
z dystansu P.Fitzgerald zdobywa tzw bramke kontaktowa i mecz wyraznie 
nabiera "rumienców". Obydwa zespoly prezentuja wysoka forme. Koncówka 
nalezy jednak dla "Polonii" , która zasluzenie strzela trzeciego gola 
(I.Devcic) i pewnie awansuje do finalu.

I-pólfinal : KS Polonia (A) - Syrena Geelong  3 : 1 (2:0).
	Tymczasem na sasiednim boisku znakomicie poczyna sobie druzyna 
rezerwy kierowana przez Tadeusza Krysinskiego. Przy stanie 2 :2 na liste 
strzelców wpisuje sie najnowszy nabytek druzyny (Polonii) zaledwie 15-letni 
Wojtek Galon, który nie marnuje znakomitego podania Grzegorza Gamanskiego 
nie dajac najmniejszych szans bramkarzowi gosci. Za dwie minuty koncowy 
gwizdek sedziego i w finale spotkaja sie  . . . koledzy ze wspólnych treningów.

II-pólfinal : KS Polonia (B) - "Polonia" Adelaide  3 : 2  (1:2).

FINAL : KS POLONIA (A)  -  KS POLONIA (B)  0 : 0 ; rzuty karne 1 : 3.

"Polonia" A :  Slawomir Zientara, Roch Wodzien-Voller, Lukasz Lewinski, Darren
 Bednarski, Adam Mostowski (c), Marek Szczepanski, Pawel Dzielakowski, Robert 
Krysinski, Michael Calandrella, Ivan Devcic, Lukasz Rabenda, Piotr Marmura.	

Trener : Leszek Dzielakowski.

"Polonia" B : Adam Dachs, Maciej Nadstazik, Tadeusz Gruszka, Jerzy Doktor, 
Hassan Ikiz, Krzysztof Grabowski, Wieslaw Stanczyk, Dariusz Felsztynski, 
Marek Szpakolski, Leszek Jakielaszek, Grzegorz Gamanski, Mark Tassani, 
Miroslaw Czerwinski, Wojciech Galon.

Trener : Tadeusz Krysinski.

	W sprawozdaniu z listopadowego Pucharu Ambasadora RP w Canberze dosc 
odwaznie napisalem, ze zdobyla go aktualnie najlepsza druzyna polonijna na 
kontynencie australijskim - KS "Polonia" ( Western Eagles)  z Albion. 
Nieobecnosc pilkarzy z Adelaide mogla poddac w watpliwosc to patetycznie 
brzmiace samouwielbienie. Final XXXII Swieta Sportowego rozwial wszelkie 
niedomówienia. Do walki o zlote medale stanely przeciw sobie dwie najlepsze 
druzyny niedzielnego turnieju . . . to, ze z tego samego klubu stanowilo 
niejako pdkreslenie prymatu polonistów  podwójna kreska.  Stawka meczu nie 
byly juz tylko medale (czy ich kolor) lecz udowodnienie sztabowi trenerskiemu 
kto rzeczywiscie zasluguje na gre w zespole seniorów, a kto musi poczekac na 
wakans grajac w rezerwie. Bylismy wiec swiadkami byc moze nie zazartej i 
bezpardonowej walki lecz prawdziwie sportowej rywalizacji : kto lepszy. 
Pilkarze rzeczywiscie grali piekna pilke nozna - pelna finezji i polotu. 
Choc mamy dopiero koniec lutego wszyscy pilkarze imponowali bardzo dobrym 
wybieganiem a zespoly cieszyly oko skladnoscia akcji (ta opinia odnosi 
sie do wszystkich druzyn bioracych  udzial w turnieju). Sedzia, ze 
zrozumialych wzgledów, nie mial wiele do roboty.  Pomimo wielu sytuacji 
podbramkowych akcje konczyly sie zazwyczaj swietnymi interwencjami bramkarzy 
badz w najlepszym przypadku slupkiem (trzykrotnie).  Mecz konczy sie 
bezbramkowym remisem i o tytulu decyduja rzuty karne. W tej niezwykle 
spektakularnej (dla kibiców) próbie sil najlepszym okazal sie bramkarz 
rezerwy Adam Dachs, którego dwie niesamowite obrony przewazyly szale 
zwyciestwa na korzysc "Polonii" B. Jeszcze raz duze brawa i serdeczne 
gratulacje.

	Na zakonczenie nieslychanie wazne sprostowanie  (przede wszystkim 
po to, by w nowe piecdziesieciolecie klubu wejsc z czysta karta historii). 
We wrzesniu ubieglego roku, w numerze 35 "Tygodnika Polskiego", ukazalo 
sie okolicznosciowe opracowanie poswiecone jubileuszowi 50-lecia klubu 
sportowego "Polonia"-Melbourne (autorstwa nizej podpisanego). Na stronie 
7 tegoz artykulu zamieszczona zostala potezna tablica statystyczna - 
historia piecdziesieciolecia w liczbach , nazwiskach i najwazniejszych 
wydarzeniach w zyciu klubu. Niestety z kilkoma powaznymi bledami. Co gorsza 
dotycza one najwybitniejszego pilkarza i trenera naszego klubu -p. Wieslawa 
Janczyka. Dla mlodszego pokolenia czytelników istotna informacja o tej 
nietuzinkowej postaci.  W bogatej historii KS "Polonia" pana Wieslawa Janczyka 
mozna przyrównac jedynie do zmarlego w ubieglym tygodniu Sir Donalda Bradmana. 
Tym kim dla australijskiego krykieta byl legendarny juz Sir Don - tym dla 
naszego polonijnego klubu byl i pozostanie wlasnie Wieslaw Janczyk. Czym 
predzej spiesze wiec ze sprostowaniem :

- rok 1959	trenerzy : I.Biro & W.Janczyk	(podano: I.Biro)
- rok 1963	trener : Wieslaw Janczyk (podano : R.Gronowski,który w styczniu wrócil)                                                                                                    do Polski)
- rok 1964	trenerzy : W.Janczyk & A.Zientara	(podano : A.Zientara)
- rok 1965	trenerzy : W.Janczyk & T.Bialek	(podano : W.Janczyk)
- rok 1976	sekretarz : Ewa Ligudzinska		(podano : T.W.Ostrowski)
- rok 1977	sekretarz : Ewa Ligudzinska		(podano : T.Matyka)

	Warto równiez wspomniec, ze Wieslaw Janczyk nie tylko wystepowal w 
reprezentacji Wiktorii 22 razy , ale byl jej (grajacym) trenerem w latach 1964 - 1966.
Serdecznie i szczerze przepraszam za te niezamierzone omylki.

Tadeusz ZIEGLER